Vol ongeloof, verbazing, verdriet en onbegrip zag ik de beelden van de uit de hand gelopen demonstratie met de titel ‘Vreedzaam Koffiedrinken’.
Aan welke kant je ook staat, dit is NIET de manier je stempel te drukken.
Er is een kentering in normen en waarden…..
Wat zijn normen en waarden eigenlijk?
Waarden zijn opvattingen die belangrijk zijn voor een grote groep. Zeer bepalend voor de sociale omgang. Daar wordt onder meer respect en eerlijkheid mee bedoelt. Vanuit deze waarden komen ‘regels’ voort, de normen dus. De belangrijkste zijn dat je niet steelt, niet liegt en van andermans eigendommen afblijft. Richtlijnen om met de medemens om te gaan. Dat maakt het leven een stuk aangenamer.
Je kent het wel, je laat die oudere heer voorgaan aan de kassa. Waarom doe je dit? Beleefdheid? Een ander plezieren? Het gaat vaak vanzelf. We hebben dit geleerd in onze opvoeding. Onze ouders gaven dit voorbeeld. Vaak voorzien van de uitleg waaróm.
Welke normen en waarden zijn nu echt belangrijk? Wat wil je een kind meegeven? Dat is persoonlijk en cultuurgebonden.
De meest voorkomende zijn deze:
* wees vriendelijk
* niet schelden
* niet pesten
* oogcontact als je praat
* ‘alstublieft’ en ‘dank je wel’ zeggen
* oudere mensen aanspreken met ‘U’
* sorry zeggen
* niet stelen
Kinderen leren door observatie. Zelfs als je niet bewust bezig bent met normen en waarden pikken kinderen dit al op.
Kinderen komen langzaamaan in aanraking met allerlei ongeschreven regels en afspraken. Thuis, bij opa en oma en bij de gastouder of opvang. Zolang alle regels en afspraken duidelijk zijn en niet al te sterk afwijken is een kind prima in staat hiermee om te gaan. In het geval van kinderopvang is het belangrijk dat de opvoedstijl (de normen en waarden dus) goed aansluiten met wat je als ouder jouw kind wil meegeven. Wat aanvullend goed kan helpen is het consequent benoemen waarom je bv. die oudere heer laat voorgaan aan de kassa. “Die meneer heeft maar één boodschap en kan niet zolang staan. Het is fijn voor hem als hij dan snel klaar is.” En het aanleren dat een andere cultuur alleen maar ‘anders’ is. Niemand is beter of slechter. Dit stimuleert het inlevingsvermogen en het openstellen voor een ander.
Noem mij een idealist maar ik hoop van harte dat er lering wordt getrokken uit de rellen in Eindhoven en Amsterdam. Dat de normen en waarden eens onder de loep worden genomen. Ik sluit af met de titel van het boek van Rutger Bregman: “De meeste mensen deugen.”
Lieve groet,
Christel B.
