Ai, dat tegendraadse kind… waar komt die toch vandaan?
Een periode die voor zowel de puber áls de ouder een moeilijke is.
De puberteit begint grofweg tussen de 10 en 16 jaar. De ontwikkeling van een eigen identiteit staat centraal. Onderdeel van stapsgewijs groeien naar zelfstandigheid. Verzet tegen zowat álles! Het opzoeken van de grenzen gaat soms ver. Ruzies zijn helaas onvermijdelijk.
Meisjes beginnen vaak eerder dan jongens. De hersenen maken in deze periode een heftige ontwikkeling door. De gevolgen hiervan zijn groter dan je verwachten zal: concentratieproblemen alsook moeite met het maken van weloverwogen keuzes. Lichamelijk verandert er minstens zo veel: schaamhaar, seksuele gevoelens, menstruatie of de baard in de keel. Het is een intensieve periode waarin jouw kind leert hiermee om te gaan.
De puberteit is de eerste stap naar volwassenheid in de vorm van een duidelijke ontwikkeling van een eigen identiteit. Pubers kijken uiterst kritisch naar zichzelf.
Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Het gaat gepaard met grote onzekerheid en kwetsbaarheid. Logisch is dat dit hen tijdelijk egocentrisch maakt. Er is heel veel uit te vogelen.
Pubers zoeken hun plaats in de wereld. Denken veel na over de wereld, de maatschappij, de toekomst en hun eigen rol hierin. Belangrijke pijlers voor een puber zijn afkomst, geloof, aspiraties en het behoren tot een (sub)cultuur. Experimenten met bv. kledingstijl…we kennen het allemaal!
Als ouder wordt je flink op de proef gesteld want dat experimenteren in alle facetten gaat niet zonder slag of stoot. Er ontstaat een verandering van focus. Pubers zoeken vrienden op en laten hiermee hun ouders los. Een precair moment want hun onzekerheid speelt parten. Dat maakt meteen duidelijk hoe belangrijk een ‘groep’ is waartoe jouw puber wil behoren. Die groep wordt hun basis voor steun en begrip.
Conflicten zijn niet te vermijden en dan maken die stemmingswisselingen het er niet beter op. Er wordt hard tegen de gestelde grenzen geschopt. De puber wil zélf bepalen hoe, wat, waar en wanneer. Die zit niet te wachten op de ‘betutteling’ rondom huiswerk of hoe laat je thuis moet zijn.
Daar zit je dan als ouder… met de puberteit van jouw kind. Alles leuk en aardig maar jouw zorg en ongerustheid wordt er niet minder op.
Toch zit er een positieve kant aan deze periode: hoe heviger het verzet, hoe intensiever jouw puber zijn/haar eigen ik ervaart!
Blijf vooral grenzen stellen. Dat is juist goed. De ruzies horen erbij. Probeer de communicatie open en eerlijk te houden. Jouw puber weet diep van binnen echt dat je het begrijpt, dat het eigenlijk geen ‘kwade opzet’ is én dat je van hem/haar houdt.
Het cliché blijkt waar:
Kleine kinderen, kleine zorgen.
Grote kinderen, grote zorgen.
Succes!
Groetjes,
Christel B.
Bronnen: gezondheidsplein.nl / praktijkannemijn.nl / ouderslokaal.nl
