Emmi Pikler werd in 1902 in Wenen geboren. Ze werd aan het kinderziekenhuis van de Universiteit van Wenen tot kinderarts opgeleid. Professor Von Pirquet en kinderchirurg Salzer waren haar belangrijkste leermeesters. Zij stonden bekend als zeer progressief in hun benadering van jonge kinderen en dat trok studenten uit de hele wereld. De nadruk lag op preventie en op het belang van vrije beweging en spel en op respectvol omgaan met het kind.
Opvoeding van haar dochter
Toen Pikler in 1931 een dochter kreeg, besloten zij en haar man hun kind nooit te forceren in haar ontwikkeling. Ze wilden haar eigen ritme respecteren en haar vanaf het begin de mogelijkheid geven haar eigen initiatief in beweging en spel te volgen. Emmi Pikler werd bevestigd in haar hypothese dat een kind – wanneer het de kans krijgt te onderzoeken en te leren in zijn eigen tempo – beter leert zitten, staan, spreken en denken dan een kind dat gestimuleerd of geholpen wordt in haar ontwikkeling.
Begeleiden van ouders
Vervolgens begeleide Emmi Pikler tien jaar lang ouders op de manier waarop zij met haar dochter omging. Wekelijks bezocht ze de gezinnen om hen te begeleiden en concrete aanwijzingen te geven. Ze hielp ouders te vertrouwen op de aangeboren competenties van hun kinderen en het eigen ritme te respecteren. Pikler zag deze kinderen over het algemeen opgroeiden tot vrolijke, nieuwsgierige en coöperatieve kinderen. Dat leidde tot een boek voor ouders, later in het Duits vertaald als “Friedliche Baby’s, zufriedene Mütter”.
Kindertehuis Lóczy
Direct na de tweede wereldoorlog werd ze gevraagd de leiding op zich te nemen van een kindertehuis in Boedapest. Dit tehuis wordt Lóczy genoemd, naar de straat waarin het gevestigd was. Later kreeg het tevens de functie van Nationaal Methodologisch Instituut voor Kindertehuizen.
verder lezen…
Internationale bekendheid
Na de positieve ervaringen met ouders in haar kinderartsenpraktijk, besloot ze de zorg in het kindertehuis op dezelfde manier te organiseren. Ze deed tevens uitgebreid onderzoek naar de psychomotorische ontwikkeling van baby’s en peuters die in het kindertehuis opgroeiden. De resultaten werden bekend gemaakt in wetenschappelijke tijdschriften en later verwerkt in het boek “Lasst mir Zeit”. Vanaf het begin werd het werk van Emmi Pikler zorgvuldig gedocumenteerd. Eerst door tekenares Clara Pap en fotografe Marian Reismann, daarna werd er veel gefilmd. Dit materiaal wordt nog steeds gebruikt voor scholing. Vanaf de jaren zeventig was er regelmatig contact tussen Emmi Pikler en vakmensen in het buitenland. En vanaf de jaren tachtig gaf ze voordrachten over haar werk op internationale symposia en conferenties. Emmi Pikler bleef vrijwel tot het eind van haar leven actief werkzaam in het kindertehuis Lóczy. Ze overleed in 1984.
