Zomaar een dag van een leidster

Het licht van de wekker wordt feller en feller…
de nieuwslezer op de radio vertelt me dat het 06:00u. is.
Nog één keer omdraaien!

Slaapdronken loop ik naar de keuken. De kat staat al enthousiast te mauwen bij zijn bak. Zodra hij zijn vlees staat te verorberen zet ik een geurig bakkie koffie. Nieuwsgierig kijk ik snel op het scherm van mijn telefoon. Woepsie, ‘maar’ 36 berichten. Gelukkig heeft niemand gebeld want ik heb zelden het volume van dat ding ingeschakeld. Tijdens het slurpen van mijn koffie besluit ik mijn brein op een andere wijze aan te zwengelen: Wordfeud. Sorry mam… met deze 58 punten ga ik toch echt van je winnen.
Na het douchen en de dagelijkse restauratie pak ik mijn spullen en spring de auto in.

Met een klodder ‘sanitizer’ loop ik de hal in. “Goedemorgen” zeg ik tegen de eerste collega die ik tref. Ik spoed me naar mijn groep om de serveerkar te halen. Tijd voor de dagelijkse boodschappen: brood, fruit, boter, melk, thee, broodbeleg en een flesje dixap. Met een geroutineerde zwaai parkeer ik de kar in de keuken.
Er wachten 2 hongerige Bimbammers op mij, bij de Kleine Wijzers. Het gaat hen verder goed dus zonder andere ‘bijzonderheden’ neem ik ze mee. De peuterpuber in spé gaat direct aan tafel en antwoord op mijn nog niet gestelde vraag al met “kaas”. Grinnikend smeer ik zijn boterham. Voor het ‘kleine zeehondje’ maak ik een fles. We nestelen ons in de grondbox om het ontbijt te nuttigen. Al snel gaat de bel. Het ‘kleine zeehondje’ verandert in een boos speenvarkentje omdat zijn fles nog niet leeg is. Sorry kleine man, een momentje. We zitten amper voor het vervolg als wederom de bel gaat… ik probeer een combi van fles geven én het openen van de deur. Da’s maar goed ook want ineens is mijn duo een clubje van 7!

“Goedemorgen, hallo! Hoe is het hier?” Zegt Nimfke bij binnenkomst. “Zo te zien zal ik starten met de ‘catering’”. (TW: wij noemen de voorbereiding van fruithappen, fruitbord, boterhammen, smoothies, de dienbladen vol met thee, water, glazen, washandjes en slabbetjes gekscherend ‘de catering’.) Zo gezegd, zo gedaan. We verwelkomen nog 5 kinderen en onze collega Stacey voordat de centrale overdracht kan starten. We bespreken de bijzonderheden van de kinderen, checken de kalender en verdelen de taken.
Ik ga de kleintjes hun fruit geven, Nimfke eet fruit met de grotere kinderen en Stacey heeft verschoonronde 1 (elk kind wordt gecheckt en de kleinsten worden door haar naar bed gebracht).
Als de ‘Witte Tornado’ kuis ik de ontbijttafel om een gevuld dienblad paraat te hebben. Zo kunnen we nog een dikke 10 minuten met ons grut spelen, kletsen en knuffelen. We moeten nog immers alle auto’s op het parkeerterrein bekijken! Onze gevorderden nemen geen genoegen meer met alleen de kleur. Ook de merken worden gewaardeerd, haha. Op de gekste momenten wordt alles nog eens herhaald. Prachtig!

Omdat ‘parmantig dametje’ zelf kan zitten heb ik haar bij me aan tafel. Ons ‘vrolijk nootje’ zit bij me op schoot. Samen eten we fruit. Enkel bij een volle groep wijken we weleens af van het Pikler-stramien om tijd te winnen: meer speeltijd!
Rond 10:00u. heeft iedereen kunnen genieten van fruit met wat thee of water. Het speelgoed wordt aangepast, de afwas gedaan en de juffen kunnen even een momentje een warm drankje nuttigen.

De 2 grote jongens van vandaag worden door Nimfke mee uit wandelen genomen. De groep is leeg dus Stacey en ik Swifferen en dweilen achter elkaar aan. Als volleerde stylisten gooien we het interieur om en passen wederom het speelgoed aan. Een autohoek & een hoek met bakjes, schalen en heel veel ballen: het merendeel geniet namelijk intens van verzamelen, in- en uitladen…
Ons ‘zeehondje’ van de dag laat horen dat hij weer honger heeft. We ploffen in de stoel voor een ontspannen en geborgen eetmoment. De andere ‘ochtenddutters’ worden ook wakker en kijken verwonderd om zich heen als ze de groep in komen. Woei!! Nieuw materiaal om nader te onderzoeken. Direct spelen zodra ze voorzien zijn van een schone broek.

Het loopt al tegen half 12. Hoogste tijd voor de lunch. We overleggen hoe we het nu gaan aanpakken: Stacey gaat met de kleintjes in de grondbox eten, Nimfke neemt de verschoonronde voor haar rekening en ik ga met ons ‘groot grut’ aan tafel. Snel maak ik de serveerkar in orde. Álles voorhanden zodat ik niet van tafel hoef en we kunnen genieten van een boterham met een praatje. Ik krijg een verbolgen blik als ik in de smiezen krijg dat de korstjes van onze ‘automan’ vakkundig onder de tafel gedropt worden. Wonderlijk dat werkelijk iedereen een periode zijn/haar broodkorsten intens haat!

In een klein half uurtje zijn er per persoon gem. 2 boterhammen en 2 glaasjes melk weggewerkt. Dan komt het allerleukste nog! Zélf met de washand poetsen. De 1 wurmt zijn hand al netjes in het washandje en begint zijn snoet af te vegen, de ander maait met een ferme zwaai alle kruimels, korsten en glazen van de tafel. ‘Tsjakka!’ zeg ik en met ons 5-jes steken we onze vuisten in de lucht!

Terwijl ik het slagveld opruim, de serveerkar in de keuken zet en alvast de afwas laat weken, worden mijn tafelgenoten omgekleed voor hun middagslaapje. Stacey kan wel wat hulp gebruiken in de grondbox en ik neem ‘lief kletstantetje’ op schoot. Ze heeft enorme trek en eet zichtbaar met smaak haar boterham met stroop. De oefening om uit een glas te drinken heeft zijn vruchten afgeworpen. De ‘backup-rietjesbeker’ mag werkeloos in de keuken blijven. Ik prijs haar hiermee en de schat glundert helemaal. Voldaan zet ik haar temidden van de bakjes en schaaltjes. Overduidelijk was ze nog niet klaar met verzamelen want ze pikt de draad direct weer op. ‘Tijgerkoning’ besluit ik een 2de maal zijn fles aan te bieden. Na zijn brood had hij er nog niet veel trek in…

Het nadert onze pauze. Vanuit de grondbox neem ik het dienblad mee de keuken in. De geweekte afwas is nu snel te reinigen en lading 2 kan de bak in. Ik klok me op ‘pauze’ en steven af op de koffieautomaat. Daarna lekker naar buiten. Een half uurtje relatieve rust en babbelen met mijn collega’s.

In de anderhalf uur dat we alledrie onze pauze kunnen houden is het op de groep ook altijd een beetje pauze: de kleintjes kunnen nu buiten de grondbox op ontdekkingstocht en wij hebben een moment om knutsels voor te bereiden, observatielijsten in te vullen en/of de

andere poetstaken uit te voeren. Vóór het Corona-tijdperk zwierden we dan ook de tussendeur open voor wat extra speelruimte. Altijd gezellig!

Op het moment dat we ‘hokey pokey’ door de babyfoon horen weten we dat onze ‘automan’ wakker is. Ik loop naar de slaapkamer: deze ronde in en uit bed is nl. voor mij. Er blijken meer kinderen wakker. Met 3 hummels, gewapend met slaapzakken, knuffels en speentjes loop ik naar de verschoonruimte. ‘Automan’ lijkt nu toch minder wakker want hij knijpt zijn ogen dicht en al gapend probeert hij ‘hokey pokey’ verder te zingen. Het ‘kleine zeehondje’ heeft geen rust en wringt zich in alle bochten om van het kussen af te komen. Kletsen over de dieren die we op de poster zien geeft hem een andere focus. Onze ‘Zachtaardige Professor’ begint de middag met een brede grijns en gaat meteen aan de tafel zitten. Oftewel: kom maar op met de koekjes en sap!

Tegelijkertijd verzorgen Nimfke en Stacey de tussendoortjes van resp. de kleintjes en onze aspirant peuters.
Zo’n ‘wisseling van de wacht’ kan soms wat hectisch zijn. Lang leve het whiteboard voor het overzicht!

Zachtjes sluit ik de deur, nadat ik de kleintjes een lekker dutje heb toegewenst. We hópen dat er mínstens een ‘powernap’ geslapen zal worden. Een gemiddelde klassenfuif is niets in vergelijking met de party die gaande is in de slaapkamer. Ik laat ze maar even en binnen 10 minuten is het stil…
De peuterpubers in spé laten duidelijk merken dat er ander speelgoed mag komen. Alle auto’s, bakjes en schalen vliegen namelijk de ruimte door! Om beter te bepalen wat het zijn mag besluit ik ze eerst te verleiden met me mee te dansen op de muziek van Juf Roos. Dit lukt!

Dolle pret hoor, als we ons uitleven. Het blijft zo gaaf te zien dat aanvankelijk alle bewegingen worden meegedaan en langzamerhand zingen ze het zelfs woord voor woord mee. Muziek blijft voor mij de mooiste en leukste wijze taal en motoriek te stimuleren.
Had gedacht dat de grote voetballen tevoorschijn moesten komen maar uiteindelijk werd het de boerderij. Ook vonden we nog een momentje om naar buiten te kunnen. Even rennen op het gras en ‘verstoppen’ in het heksenhuisje. De voorbereidingen kosten meestal meer tijd dan het buitenspelen zelf. De voorjaarszon is scherp dus iedereen insmeren, sokken en schoenen aan en soms nog een wagen ‘reserveren’ om niet-lopers ook mee te kunnen nemen. We hebben dit ‘fenomeen’ omgebogen want ook voorbereidingen kunnen leuk en leerzaam zijn. Zelf je sokken aan doen, bv. Hoe stoer is dat?!

Als we al joelend weer terug naar de Bimbam lopen staat er al een mama te wachten. ‘Sunny Sonny’ is blij en teleurgesteld tegelijk. Even weet hij niet wat te doen en glipt uiteindelijk de groep in. Éerst laten zien wat hij gedaan heeft om vervolgens te genieten van de dikke knuffel die hij van zijn mama krijgt. Of hij een fijne dag heeft gehad? Nou, écht wel!

Half 5 betekent slagveld 3 :)) Avondeten! Eerst gaan degenen aan tafel die een smoothie mogen drinken. Evt. met een extra glas water. Daarna gaat het eten de magnetron in. Hmmmm, wat ruikt dat toch altijd lekker! Ik ga met hen aan tafel. ‘Automan’ kan al zelf eten maar enige aanmoediging is wenselijk. De rijst vind hij niet zo lekker en per ongeluk expres strooit hij wat om de tafel heen. ‘Lekker Eetmonster’ eet bij me op schoot. Als ik zijn tempo zou volgen dan is het hap slik weg. Om te genieten van het moment besluit ik een kleiner lepeltje te nemen. Ook kan hij zo leren voelen wanneer hij verzadigd is. We sluiten af met een koel glas water en buiken even uit.
Stacey en Nimfke nemen de laatste verschoonronde op zich. Tegen half 6 zijn we dan klaar met alles, op de afwas en de vuilniszakken na. Meestal neemt de ‘late dienst’ de afwas voor haar rekening en de ‘vroege dienst’ brengt de vuilniszakken weg.

Vandaag ben ik de ‘gelukkige’ om ons te verlossen van de riekende ‘verrassingszakken’. Hoppa! Wég ermee! En oh, éíndelijk is de ‘nieuwe’ route in mijn systeem geïmplementeerd. Dat heeft even geduurd, hahaha. Het is ook zo omslachtig. Echter niet voor niets hoewel het voor ons op de groep onmogelijk is om 1,5 meter afstand te houden.
Wij zijn ‘onze papa’s en mama’s’ intens dankbaar voor het zo netjes naleven van de Corona-Maatregelen. Dank jullie wel!
Óók voor jullie geduld nu we strikt het RIVM/GGD – protocol moeten volgen. Wij begrijpen echt dat dit niet altijd even handig is maar we kúnnen niet anders. Boetes of zelfs sluiting willen we kost wat kost voorkomen. We doen het tenslotte samen!

We sluiten onze dag altijd af met knuffels en stoeien al dan niet met een muziekje erbij. Da’s echt genieten!
Momenteel houden we onze overdrachten noodgedwongen kort. Normaliter hebben wij voor ogen gezellig te keuvelen over de kinderen en dus open & eerlijk over te dragen. We hebben nl. hetzelfde belang: dat kleine grut verzorgen, vertroetelen en stimuleren. Ook dit doen we samen!

Ik kijk op de klok en naar het slinkende aantal kinderen. De dag is voor mij ten einde. Wederom voorbij gevlógen!
Ik blaas wat ‘kushandjes’ de groep in, pak mijn tas en na een laatste ‘houdoe en tot morgen’ loop ik naar buiten.

Christel