Waarom doe je dat, hoe kom je er op? Het brein van onze kinderen is onvoorspelbaar, zonder grenzen en vol nieuwsgierigheid.
Maar daardoor ook het probleem, dat het soms lijkt of zij van een totaal andere planeet komen.
Boterhammen drama
Je zit met je kind heerlijk te ontbijten er valt één stukje hagelslag van de boterham. Dit kan natuurlijk echt niet en je kind gaat met volle overgaven op zoek naar dat ene stukje hagelslag. Je zegt nog “schatje dat maakt toch niet uit, je hebt er nog genoeg op je boterham”. Waarop je kind vragend naar je kijkt. “serieus mam? en reageert “ik wil mijn hagelslagje terug, is van mij!”.
Eten wat de pot schaft of toch niet?
Je hebt een nieuw soort eten gemaakt voor je nieuwsgierige ontdekker.
“Kijk eens! Dit zijn heerlijke spruitjes”, zeg je met een grote lach op je gezicht en zoveel enthousiasme in je stem als je maar kan. Ondertussen in je achterhoofd ben je erg benieuwd hoe dit gegeten zal worden. Je kind neemt een grote hap en zijn gezicht vertrekt, kokhalzend probeert hij het weg te eten en besluit daarna toch alles uit te spugen. “ jij vindt dit serieus lekker? “.
Kleuren drama
Vriendjes komen spelen en het is tijd om even wat te drinken, je roept de mannen aan tafel en schuift die nieuwe gekleurde bekers met lekker wat sap naar hen toe. De jongens kijken elkaar aan en nu begint het, je verwacht dat ze snel even wat drinken en dan verder zullen gaan met hen spel. De jongens kijken elkaar aan en de lach op hen gezicht wordt vervangen door boze gezichten. Ze zitten vervolgens ruzie te maken wie de rode, blauwe of groene beker krijgt. “ai, even vergeten te vragen wie welke kleur wilde, dat had ik ook gewoon kunnen vragen”.
Kind kan de was doen
Ik ben lekker de was aan het doen, komt je dochter met je string om haar nek de kamer ingelopen, “kijk mama, mooie sjaal!”. Je probeert haar te corrigeren en zegt, “nee deze moeten om je billen, dit zijn onderbroekjes”. Waarop je kind zegt vol onbegrip; “Nee mama, is niet, is sjaal!”
Terrible two’s
Zo fijn deze driftbuien, boze blikken en op iedere vraag die je stelt, krijg je het zelfde antwoord “NEE”. Hoe kan dat toch dat jij hier iedere dag mee te maken hebt en wanneer jij een dag aan het werkt bent, je haar gaat ophalen en hoort. “ze heeft heerlijk gespeeld vandaag” , de leidsters vertellen vandaag waren driftbuien, boze stamp sessies en drammen niet aan de orde. Hoe dan? Ligt het aan mij?
Zomer en wintertijd
Zomer en wintertijd zijn altijd uitdagingen. Na dat de wintertijd is in gegaan, is je kind echt té vroeg wakker en wordt je iedere ochtend wakker gemaakt door een uitgeslapen kind die roept vanuit de kamer. “ik ben wakker!, gaan we spelen?”. Je probeert nog even om te draaien en het te negeren, maar dan wordt de vraag omgebogen naar een hele serenade aan liedjes. Je geeft het op en kunt net zo goed opstaan om de dag te beginnen. Daarna richting Maart heeft je kleine het door, lekker slapen tot 7uur, wat kun je hier van genieten en wat ben je trots op je kind. Maar dan klopt de zomertijd weer aan en blijft je kind dus slapen tot 8uur. Dit betekend iedere ochtend wakker maken wanneer het tijd is om naar het kinderdagverblijf te gaan. Jij denkt “aaaargh die rot tijden” en je kind denkt “aaaargh nee ik wil nog slapen! ”.
Kortom; naar mijn mening; ‘afschaffen die zomer en wintertijd en gewoon lekker één tijd aanhouden’.
Liefs Laura
