“Mama”…..
“Mahhammm, mag ìk nu op jouw telefoon”?
“Nee lieverd, we zijn nu lekker buiten, ga maar eens kijken met wie je kunt spelen. Kijk, daar is de speeltuin en er zijn genoeg andere kinderen om samen iets leuks mee te gaan doen”.
Het jongetje loopt mokkend weg, blijft op het randje van de zandbak zitten met zijn kin rustend in zijn handjes.
De moeder kijkt hem even na waarna ze zich zuchtend terugdraait naar haar vriendinnen aan tafel. Zuchtend beklaagt ze zich over het feit dat ze zich zorgen maakt over hem.
“Ik krijg hem maar niet gestimuleerd om meer contact te maken, thuis krijg ik hem nog maar amper bij de schermpjes weg. We zijn laatst zelfs begonnen met het instellen van een maximale ‘schermpjestijd’, maar dat wil toch ook nog niet echt helpen….hij weet gewoon niet meer wat hij nog meer leuk vindt om te doen, krijgt het simpelweg niet meer verzonnen”.
Dat gezegd hebbende maakt ze samen met haar vriendinnen een selfie en plaatst deze op Facebook met de tekst ‘even tijd voor elkaar’.
Iedere like wordt gezien en iedere reactie krijgt, heel sociaal, een wederreactie. Tijdens het gesprek volgen nog een aantal appjes welke, nog half luisterend, worden beantwoord (want eenmaal een blauw vinkje kun je het natuurlijk niet maken om niet te reageren….het mag niet zo zijn dat ze denken dat je ze negeert, dat kan echt niet!)
Kinderen nemen het gedrag van hun ouders feilloos over. Ze leren van wat ze thuis meekrijgen, zien, horen. Veel groter is hun wereld nu eenmaal nog niet.
Dus zo vreemd is het niet dat kinderen in deze tijd al heel jong opgroeien met schermpjes, al snel verslaafd raken en er maar moeilijk achter weg te krijgen zijn. Dat het een verslavende werking heeft zullen veel mensen wel kunnen beamen.
Hoe vaak pak je zelf niet ‘even’je telefoon. Al was het maar om ‘even’ te zien hoe laat het is…. Voordat je het weet heb je je rondje Whatsapp, Facebook, Instagram, Snapchat, Mail, Twitter (en nog een heleboel andere apps die we stiekem op onze telefoon hebben staan waar niemand iets van weet) gehad.
Ondertussen weet je nog steeds niet hoe laat het nou was. Toch zeker wel 1 uur en 12 minuten later dan net…
Daar ga je dan met je schermpjestijd….
Een kind leert meer van ervaringen en beleving dan van woorden. Wat mama doet, zo hoor het…want mama weet en kan ècht alles. Met andere woorden, hoe kan een kind leren dat er meer is dan alleen die schermpjes? Laten we zelf eens beginnen met het instellen van onze eigen schermpjestijd. Een kind doet niets anders dan ‘Copy Paste Mama’
‘Een beetje van mezelf en een beetje van Mammie’.
